Case 2

Buren hebben een steeds verder oplopende ruzie en de woningcorportie stelt mediation voor, om erger te voorkomen.

Wanneer we in gesprek gaan, blijkt al snel dat er heel veel angst zit aan beide kanten, terwijl ze daar zich daar zelf helemaal nog niet van bewust zijn. Ze zijn constant bezig geweest om de andere buur te “pesten”, hetzij door zelf allerlei nare dingen te doen, maar ook zelfs over de hoofden van de kinderen.

Beiden lijken een meer dan normaal gezin met mooie opvoedkundigheden en toch zetten ze hun kinderen in om hun buren uit te schelden, gebaren te maken, rotzooi in elkaars tuinen te gooien.

Als mediator ging ik op zoek naar waarom ze enerzijds een zo mooie opvoeding leken te geven, maar zelf het slechte voorbeeld gaven als het ging op de buren en erger nog, de kinderen aanmoedigden om nare dingen te doen naar de buren.

Tijdens de tweede sessie kwam de aap uit de mouw en bleek dat er heel veel angst was voor elkaar. Zo erg dat de ene moeder al een paar keer gedacht had (toen ze één van de kinderen even kwijt was in de buurt) dat de buurvrouw haar mogelijk iets aangedaan zou hebben…..

De andere buurvrouw had precies hetzelfde gevoel en toen ze zich dat eindelijk realiseerden, was er ruimte in hun hoofd om daarover na te denken en beter nog, er konden goede afspraken gemaakt worden, wetende dat angst niet meer nodig was en ze hun verdedigingssysteem van het zo ver mogelijk gaan in de ander “pesten”, niet meer nodig was. Ze realiseerden zich dat ze vreselijk bezig waren geweest overheerst door angst.